miércoles, 23 de julio de 2008

Lección culinaria



Dado que de cada poco me borran el vídeo de fary sin dar explicación ninguna (repito que está subido a blogger pero no a youtube) he decidido cambiarlo para no herir sensibilidades.

Este corresponde a una lección magistral de cocina impartida por el propio fariñas, en la que nos enseña como preparar una buena hamburguesa a palo seco, solo "carne" y pan...

by Kímiko MC 2008

lunes, 21 de julio de 2008

Lo juto con Enjuto



Grandes momentos de la vida de enjuto, entre ellas su clásica frase: Internéeeee!!!


by Kímiko MC 2008

lunes, 7 de julio de 2008

MARTIÑO

He tratado de escoger algún episodio interesante de la novela interminable que empecé ya hace tiempo y avanza lenta como el amigo Caricola. Finalmente me decidí por la siguiente escena a modo de aperitivo:

"Pasa o brazo polo ombreiro de Martiño e pregúntalle polo seu nome:

- ¿y tú cómo te llamas?

- Martín

- ¿Estás buscando una chica?

- Sí - un fío de voz de pouco firmeza saía da boca seca de Martíño.

Naquel trance o pouco cerebro libre que lle quedaba a Martiño reproduciu unha escea que acontecera hai cousa de dous anos atrás.
Suso Brei, panadeiro, despachaba a un dos tantos labregos como hai en Viladouro. Dentro da panadería tamén espera en segunda fila o espectador Martiño, que ía ós recados da nai.

- A ver, cóbrame ben isto, que xa estás cobrando os cartos ante de dala mercadoría.

- Non, non te enganes. Pagar é o último, primeiro colle a bolsa.

- Xa me pareces ti moi listo. Que pagar é o último non se che esqueza a ti. Eu xa o sei -ría o labrego.

- Bueno, menos nas putas e no xogo -respondía o panadeiro.

E Martiño lembraba aquela escea e levaba a man ó peto percurando lle chegasen os cartos.
Manuela, que así se chamaba a muller, tenta en que Martiño levante do taburete e garde a carteira.
Martiño bota unha mirada de reollo a Barroibo. Éste sorrí cara el, aprobando as accións. E Martiño tras Manuela sube escadas arriba. Leva viño abondo no corpo pero o andar aínda sea áxil. So se ve paredes ocres e chanzos de madeira escura de gastada, recorda a cor dos bancos da Igrexa de Viladouro. O sitio é algo distinto. O tránsito faise claustrofóbico. Chegando ó piso de arriba crúzanse dúas parellas na espera de que se baleire algún cuarto. Óese ó lonxe un vello transistor mal sintonizado. No aire hai un cheiro moi doce, un doce artificial que afoga e fai tirar máis do alento. Ese cheiro doce e químico non se lle esquencería endexamáis a Martiño. Penetra no interior dun. Parece pouco apropiado para unha casa de putas. Martiño corre a levar man a carteira. Vai pagar.
Fuma cigarros dende os catorce anos. A escea da primeira caxetilla é parecida. Pon os cartos no mostrador xa antes de pedir o tabaco. Move as moedas arrrastrándoas o longo do mostrador cara diante. A ansiedade de consumar o acto anticipa os movementos. Un protéxese de non voltar atrás a acción. Hai que finalizar co proposto. Pagando xa non hai volta atrás.
Nas putas Martiño encontrábase impaciente por pagar.

- A esto invitó tu amigo.

Entón garda a carteira e comeza a desvestirse"

jueves, 3 de julio de 2008

We need Holidays!



Hoy he terminado los exámenes de Junio, y por lo tanto, si nada lo impide me iré de regreso a la noble villa para comenzar mi asueto estival. Como espero que muchos de vosotros ya os encontréis por aquellos terrenos inóspitos, mi oferta para este sábado y/o viernes es una buena cena de bienvenida en la conocida pizzeria de O Baleo, donde muchos de vosotros pediréis esta maravilla llamada Calzone (yo no porque no me gusta ni el salami ni los huevos, lástima). Si la recepción vía móvil de alguna nota indeseada no me estropea la digestión de estos estupendos manjares, es de esperar que será una gran noche.

P.D: La grasa acumulada por estos meses de inactividad debido a los exámenes y la propia pizza podrá ser eliminada con unas cuantas etapas de alta montaña de preparación para el Tour. Además hay que aprovechar antes de que se llene el pueblo de Jelis y suciedad gorrina...

by Kímiko MC 2008